NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ
مَنْصُورٍ
الطُّوسِيُّ
حَدَّثَنَا
سُفْيَانُ
بْنُ عُيَيْنَةَ
عَنْ
الزُّهْرِيِّ
عَنْ
عُرْوَةَ قَالَ
جَلَسَ أَبُو
هُرَيْرَةَ
إِلَى جَنْبِ
حُجْرَةِ
عَائِشَةَ
رَضِيَ
اللَّهُ عَنْهَا
وَهِيَ
تُصَلِّي
فَجَعَلَ
يَقُولُ
اسْمَعِي يَا
رَبَّةَ الْحُجْرَةِ
مَرَّتَيْنِ
فَلَمَّا
قَضَتْ
صَلَاتَهَا
قَالَتْ
أَلَا
تَعْجَبُ
إِلَى هَذَا
وَحَدِيثِهِ
إِنْ كَانَ
رَسُولُ اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ لَيُحَدِّثُ
الْحَدِيثَ
لَوْ شَاءَ
الْعَادُّ
أَنْ يُحْصِيَهُ
أَحْصَاهُ
Urve (r.a)'den rivayet
olunmuştur, dedi ki:
(Bir gün) Ebû Hureyre
namaz kılmakta olan Âişe (r.anha)'nın odasının yanına oturup iki defa:
"Ey odanın sahibi,
(beni iyi) dinle" diyerek söze başladı (ve Hz. Nebi'den bir hadis nakledip
gitti). (Hz. Âişe,) namazını bitirince;
(Ey Urve), sen (Ebû
Hureyre'nin) şu (davranışı)nı ve sözünü (söyleyiş tarzını) beğendin mi? (Şunu
iyi bil ki) Rasûlulah (s.a.v.) bir söz söylediği zaman onu saymak isteyen bir
kimse sayabilirdi, dedi.
İzah:
Buhari, menâkib;
Müslim, zühd
Bu hadis, Rasûlullah
(s.a.v.)'in, dinleyicilerin rahatça takip edebileceği derecede ağır ve yavaş
konuştuğunu ifade etmektedir. Rasûl-i Zîşan Efendimizin bu üslubu, İslâm
davetçileri için gözönünde bulundurulması gereken çok önemli bir husustur.
İyi bir hatipten
beklenen, anlatacağı konuyu rahat, mutedil bir konuşma şekliyle anlatmasıdır.
Konuşurken takip edilemeyecek derecede hızlı ve acele konuşan hatipler
dinleyiciye fazla bir şey veremezler. Sözlerinin doğru ve haklı, kendilerinin
samimi ve bilgili olması neticeyi fazla değiştirmez. Acele ile yapılan bir
konuşmada fikirler arasındaki bağ kopar.
Hızlı konuşan bir
hatibi dinleme mecburiyetinde kalanlar, hitabetin bitmesiyle derin bir nefes alırlar.
Ruhen sıkıntı basmış ve yorulmuşlardır. Böyle bir konuşmanın faydasından söz
edilemez.[Bk. Kazancı. A. Lütfi, Nebi Efendimizin Hitabeti, 114.]
Hz. Nebi'in bu konuşma üslubu İslâm
davetçileri için olduğu kadar, günlük hayattaki her türlü konuşmalarda tüm
müslümanlar için de önemli bir husustur.